św. Franciszek Salezy

Na czym polega prawdziwa religijność, według św. Franciszka Salezego, patrona dnia dzisiejszego?

Pobożność (religijność) ma w sobie coś ze słodyczy. Skosztujcie i zobaczcie jak słodki jest Pan (Ps. 34)! Nadaje naszym czynom posmaku, więcej gorliwości, tak że wykonujemy je nie z przymusu, nie schematycznie, nie z obowiązku, nie byle jak, nie tyle tylko ile jest wymagane, ale czynimy to chętnie, kreatywnie, radośnie, z polotem, z zadowoleniem, z satysfakcją.

Św. Jan Bosko przejął od św. Franciszka taki właśnie sposób pobożności, bo wiedział, że jest on najlepszy dla młodzieży. Tym właśnie obaj odznaczali się od innych świętych, że tak rozumianą pobożnością potrafili zafascynować wielu świeckich i młodych ludzi. Obaj święci przerastali swoje epoki przez to, że umieli przerastać utarte w niej schematy i sposoby działania – dali się ponieść fantazji i pomysłowości.

Ponadto, pobożność, jeżeli jest prawdziwa i szczera, niczego nie rujnuje, ale wszystko udoskonala i dopełnia. Kiedy zaś przeszkadza i sprzeciwia się prawowitemu powołaniu lub stanowi, z pewnością jest fałszywa.

Pszczoła tak zbiera miód z kwiatów, iż nie doznają one żadnej szkody. Pozostawia je nienaruszone i świeże, tak jak je zastała. Otóż prawdziwa pobożność czyni więcej: nie tylko nie przeszkadza żadnemu powołaniu, żadnemu zajęciu, ale przeciwnie, wszystko doskonali i ozdabia.

Podobnie jak szlachetne kamienie wrzucone do miodu nabierają większego blasku jaśniejąc zgodnie ze swą barwą, tak też powołanie każdego człowieka doskonali się i staje się pożyteczniejsze, gdy łączy się z nim pobożność. Pobożność sprawia, iż kierowanie rodziną staje się pełne pokoju, że bardziej szczera staje się miłość małżonków, a posłuszeństwo należne władzy pełniejsze, że wszelkie inne zajęcia stają się przyjemniejsze i bardziej powabne.